کارتیر یک شرکت فرانسوی کالاهای لوکس است که به طراحی، تولید، توزیع و فروش جواهرات، کالاهای چرمی و ساعت می پردازد. این شرکت که توسط لوئی-فرانسوا کارتیه (1819-1904) در پاریس در سال 1847 تأسیس شد، تا سال 1964 تحت کنترل خانواده باقی ماند. دفتر مرکزی این شرکت در پاریس است و یک شرکت تابعه کاملاً متعلق به گروه ریشمونت سوئیس است. کارتیه بیش از 200 فروشگاه در 125 کشور، با سه معبد (Maisons تاریخی) در لندن، نیویورک و پاریس.

Cartier به عنوان یکی از معتبرترین تولید کنندگان جواهرات در نظر گرفته می شود. فوربس Cartier را در فهرست با ارزش ترین برندهای خود در سال 2020 با ارزش برند 12.2 میلیارد دلار و درآمد 6.2 میلیارد دلار در رتبه 56 قرار داد.

کارتیه سابقه طولانی در فروش به خانواده های سلطنتی دارد. پادشاه ادوارد هفتم از کارتیه به عنوان «جواهرساز پادشاهان و پادشاه جواهرفروشان» یاد کرد. ادوارد هفتم برای تاجگذاری خود در سال 1902، 27 تاج سفارش داد و در سال 1904 حکم سلطنتی به کارتیه صادر کرد.  پس از ان حکم های مشابهی از سوی دادگاه های اسپانیا، پرتغال، صربستان، روسیه و خانه اورلئان صادر شد.

تاریخچه

لویی فرانسوا کارتیه در سال 1847 زمانی که کارگاه استادش آدولف پیکارد را به دست گرفت، کارتیه را در پاریس تأسیس کرد. در سال 1874، آلفرد کارتیه، پسر لویی فرانسوا، شرکت را به دست گرفت، اما این پسران آلفرد، لوئیس، پیر و ژاک بودند که نام تجاری را در سراسر جهان ایجاد کردند.

لوئیس شعبه پاریس را اداره کرد و در سال 1899 به خیابان دو لا پاکس نقل مکان کرد. او مسئول برخی از مشهورترین طراحی های شرکت، مانند ساعت های مرموز (نوعی ساعت با صفحه شفاف و به این دلیل نامیده می شود که مکانیسم آن پنهان است، بود. ساعت‌های مچی مد روز و طرح‌های هنر دکو شرقی عجیب و غریب، از جمله جواهرات رنگارنگ «Tutti Frutti».

در سال 1904، آلبرتو سانتوس-دومونت، هوانورد پیشگام برزیلی، به دوستش لوئیس کارتیه از غیرقابل اعتماد بودن و غیرعملی بودن استفاده از ساعت های جیبی در حین پرواز شکایت کرد. کارتیه یک ساعت مچی تخت با قاب مربعی متمایز طراحی کرد که مورد علاقه سانتوس-دومونت و بسیاری از مشتریان دیگر بود. این اولین و تنها باری بود که این برند یک ساعت را به نام پوشنده اصلی آن نامگذاری کرد. ساعت «سانتوس» اولین ساعت مچی مردانه کارتیه بود. در سال 1907، کارتیه قراردادی را با ادموند جیگر امضا کرد که موافقت کرد به طور انحصاری قطعات ساعت های کارتیه را تامین کند. در میان تیم کارتیه، چارلز ژاکو، که در سال 1909 تا پایان عمر به لویی کارتیه پیوست. و ژان توسن، از سال 1933 مدیر جواهرات زیبا بود.

پیر کارتیه در سال 1909 شعبه ای در شهر نیویورک تأسیس کرد و در سال 1917 به خیابان پنجم 653، عمارت نئو رنسانس، مورتون فریمن پلنت (پسر سرمایه دار راه آهن هنری بی پلانت)، که توسط معمار C.P.H طراحی شده بود، نقل مکان کرد. گیلبرت کارتیه آن را از خانواده پلنت در ازای 100 دلار نقد و یک گردنبند مروارید طبیعی دو رشته ای به ارزش آن زمان 1 میلیون دلار خریداری کرد. در این زمان، کارتیه شعبه هایی در لندن، نیویورک و سن پترزبورگ داشت و به سرعت به یکی از موفق ترین شرکت های ساعت تبدیل می شد.

ساعت تانک که توسط لویی کارتیه طراحی شد، در سال 1919 معرفی شد و از تانک های تازه معرفی شده در جبهه غربی در جنگ جهانی اول الهام گرفته شد. در اوایل دهه 1920، کارتیه یک شرکت سهامی با ادوارد جیگر (از Jaeger-LeCoultre) تشکیل داد. برای تولید فقط برای کارتیه. کارتیه به استفاده از  سازندگان دیگر ادامه داد: Vacheron Constantin، Audemars Piguet، Movado و LeCoultre. همچنین در این دوره بود که کارتیه شروع به اضافه کردن شماره های مرجع خود به ساعت های خود با مهر زدن یک کد چهار رقمی در قسمت زیرین یک گیره کرد. ژاک مسئولیت عملیات لندن را بر عهده گرفت و در نهایت به آدرس فعلی در خیابان نیو باند نقل مکان کرد.

سازماندهی مجدد

پس از مرگ پیر در سال 1964، ژان ژاک کارتیه (پسر ژاک)، کلود کارتیه (پسر لوئیس) و ماریون کارتیه کلودل (دختر پیر) - که به ترتیب ریاست شعبه های کارتیه در لندن، نیویورک و پاریس را بر عهده داشتند-کسب و کار را فروختند.

در سال 1972، رابرت هاک با کمک گروهی از سرمایه گذاران به رهبری جوزف کانوی، کارتیه پاریس را خرید. به ترتیب در سال‌های 1974 و 1976، این گروه کارتیه لندن و کارتیه نیویورک را دوباره خریداری کرد و بدین ترتیب کارتیه را دوباره به سراسر جهان متصل کرد.

 رئیس جدید کارتیه، رابرت هوک، عبارت "Les Must de Cartier" را ابداع کرد (گفته می‌شود یکی از کارکنان گفته است " Cartier، It's a must!» یعنی چیزی که باید داشته باشید) با آلن دومینیک پرین، که مدیر کل شرکت بود. در نتیجه، در سال 1976، "Les Must de Cartier" به خط انتشار کارتیه تبدیل شد و آلن دی پرین مدیرعامل آن بود.

در سال 1979، منافع کارتیه با هم ترکیب شد و کارتیه موند، کارتیه پاریس، لندن و نیویورک را متحد و کنترل کرد. جوزف کانویی معاون Cartier Monde شد. در دسامبر 1979، پس از مرگ تصادفی رئیس جمهور رابرت هاک، ناتالی هاک (دختر Hocq) رئیس جمهور شد.

پیشرفت های اخیر

در سال 1981، آلن دومینیک پرین به عنوان رئیس Cartier SAA و Cartier International منصوب شد. سال بعد، میشلین کانوی، همسر جوزف کانوی، رئیس طراحی جواهرات شد و اولین مجموعه خود را با نام Nouvelle Joaillerie راه اندازی کرد. در سال 1984، پرین Fondation Cartier pour l'Art Contemporain را تأسیس کرد تا کارتیه را با تشکیل انجمنی با هنرمندان زنده وارد قرن بیست و یکم کند. در سال 1986، وزارت فرهنگ فرانسه، پرین را به عنوان رئیس "Mission sur le mécénat d'entreprise" (کمیسیون برای مطالعه حمایت تجاری از هنر) منصوب کرد. دو سال بعد، کارتیه اکثریت سهام را در Piaget و Baume & Mercier به دست آورد. از سال 1989 تا 1990، موزه دو پتی کاخ نمایشگاهی از مجموعه کارتیه، "L'Art de Cartier" را برپا کرد.

پرین در سال 1991 یک کمیته بین المللی به نام Comité International de la Haute Horlogerie برای سازماندهی اولین سالن خود که در 15 آوریل 1991 برگزار شد، تأسیس کرد. این یک محل گردهمایی سالانه در ژنو برای متخصصان این حوزه شده است. سال بعد، دومین نمایشگاه "L'Art de Cartier" در موزه ارمیتاژ سنت پترزبورگ برگزار شد. در سال 1993، "Vendôme Luxury Group" به عنوان یک شرکت چتر برای ترکیب Cartier، Dunhill، Montblanc، Piaget، Baume & Mercier، Karl Lagerfeld، Chloé، Sulka، Hackett و Seeger تشکیل شد.

در سال 1994، بنیاد کارتیه به Rive Gauche نقل مکان کرد و دفتر مرکزی خود را در ساختمانی که توسط ژان نوول برای آن طراحی شده بود افتتاح کرد. سال بعد، نمایشگاه بزرگی از مجموعه عتیقه کارتیه در آسیا برگزار شد. در سال 1996، بنیاد هرمیتاژ لوزان در سوئیس، "شکوه جواهرات" را به نمایش گذاشت و محصولات صد و پنجاه ساله کارتیه را ارائه کرد.

#دستبند_کارتیر

#گردنبند کارتیر

#انگشتر_کارتیر